Zwilazkowiec Alliancer, July 23, 1960

              BflHE
LIKI
f !Pf£
'-4r-p4a
— nn -j- w"i-iiW'-ik!ł---"ti-_wu-a--ft"-' „ M
-"- -ri #„: """n!:
Ł "-- r £ tf IjWpf 9 -
Wtf _C w fc
--t it- - iW
p -
r-- r - -- i
ff y
m Tadeusz Dołęga=Mosfowicz
BRACIA DALGZ I S-- KA
Marcie jonekx wszedł do ciemnej kuch-- i szy do przekonania że harmonia będzie
ńime" śpiesząc się odwiązał baszłyk mu przeszkadzała wczytaniu odstawił
Imkerktórą mlałściągniety kożuch o- - ją na okno Chodząc czlapał( ogromnymi
trzasnął się i wyaouywszy z zanaarza pucjsKaim uwiym i-uun--
wj jic" "u
telegram" za suuea i qo arzwi a me usły
szawszy loapcwieuji wizeui uv juauju
który dawnieJjeszcze za życia starych
pańslwa?Koiewickich był kredensem
Na" podłodze leżało kilka połamanych
krzeseł jakieś rozbite garnki i butelki
FotyJcając się dotarl'do jadalni zawalo-nej
słomą i !również"ogółoconej od daw-na
z-meb-lL
Zapach kiszonej kapusty
mieszał się tu ze stechłym piwnicznym
powietrzem' ii sąsiedniego pokoju dolatywały zmie-szane
piskliwe glosy
"J — Tfii — splunął Marciejonek —
wstydu" przed ludźmi nie ma
'Bezceremonialnie zastukał pięścią do
drawi Chrapliwe dźwięki harmonii i pi-d- ii
umilkły nagle natomiast rozległ się
poirytowany glos:
t Kogo tam diabli przynieśli?
Telegram
j _ Oo?
h' — Mówię: Telegram 'fr — Nowiec właź"cymbalc jeden!
V Marciejonek ociągając się uchyli!
drzwi (powiedział:
—Ja tam nie mam po co wchodzić
-- łKna takie rzeczy patrzeć źeby grzech
na' stare ' plecy brać
'AV edpówiedzl usłyszał piskliwy śmiech r "kilka ' głośnych' przekleństw Przez
szparę ujrzał nieduży pokój oświetlony
kopcącą naftową lampą stół gęsto za-stawjo- ny butelkami i sicdzącelprzy nim
oblcTaraszkóiny te "bezwstydne dziw-ki"
o których sam proboszcz powiedział
źTambony że są zakałą całej okolicy I
slcjj} 'zgorszenie Z pokoju bil gorący
zluluph piwałWÓdlki i cebuli
Ty4MżVVank3 i odbierz telegram
lOdezwałslo!' Ikąta gruby głos
'jpjpdjodze zastukały leniwie cięż-kie
e(butyiii przed i Mamejonikicm stanął
Wantka1 piętnastoletni wyrostek ze swo-ją[ha'nnwn- lą
przewieszoną na rzemieniu
przez-ra-mi
Oczy1 miał czerwone jak
lrfólik'twTrzapoconą j olyszczącą
pawajićic-jZatocz- ył się wycią-gając
rcilćc
'" s'sKa-ezyaslClŁlotów-ka
— buirknąl
Marciejonek 4i podał mu depeszę
wrn Przeczytaj — warknął glos„z kąta
i Chłopiec bezceremonialnie zsunął ze
sfohl kiiłka'" pustych butelek rozłożył dc
peszę zamysłu się 1 widocznie doszcdl--
IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII1IIIIIHIIIIHIIIII
Henryk Sienkiewicz
'v 117 -
Bitwa pod Grunwaldem
i --Mistrz minął już orszak królewski i
biegł ku głównej bitwie bOjCo mu tam
znaczyła jakaś garstka rycerzy stojących
na uboczu między którą nic domyślał
się 1 nie rozpoznał króla 1 Ale spod jed-nej
chorągwi oderwał się olbrzymi Nie-miec
i czy to poznawszy Jagiełłę' czy
też znęcony srebrzystą zbroją królewską
czy wreszcie chcąc popisać się odwagą
rycerską schylił głowę v ciągnął ko-pię
i skoczył wprost na króla
Krpl zaś spiąlto?trogami konia i nim
go jutolano zatrzymać skoczł także ku
niemu 1 byliby się nieuhybnic starli
śmiertelnie gdyby nie ten sam Zbigniew
z Oleśnicy młody sekretarz królewĄi
za równo „biegły w łacinie jak 1 w
rzemiośle Ten mając ziomek ko-pii
w ręku zajechał Niemca z boku i
grzmotnąwszy £o w łeb skruszył mu
hohn i zwalił na ziemię "W tej chwili
sam' król uderzył go ostrzem w odkrjte
czoło i własną ręką zabić go raczył"
Tak zginął sławny rycerz niemiecki
Dypold Kikieritz von Dieber Konia je-g- of pochwycił kmazJamont a on sam
lcżałŚTOiertclni(Tporażon w swej białej jacenastalwejbroijw pozłocistym
pasteOayTząszlyfmu bielmem lecz no-gi
kopały jcśacczasjakiś ziemię póki
największa ludzka usokoicielka śmierć
nje'pokryła mu' nocą "głowy i nic uspo- koiła go na zawsze
Skoczyli rycerze spod chełmińskiej
enoragwi chcąc pomście smierc towarzy-sza
lecz sam Mistrz zabiegł im drogę i
krzycząc: "Heruml herum!" — zagar- niał ich tam gdzie miały rozstrzygnąć
się losy tego krwawego dnia
'" 1 znów zdarzjła się rzecz dziwna Oto
najbliżej od pola stojący Mikołaj Kie
basa poznał wprawdzie nieprzyjaciół ale
w kurzawie nie poznały ich inne polskie
chorągwie i myśląc że to Litwa wraca
do boju nie śpieszyły na ich przyjęcie
_ Dopiero wyskoczył Dobko z Oleśnicy
naprzeciw pędzącego w przedzie Wielkie-g- o 'Mistrza i poznał go po płaszczu po
tarczy i po wielkim relikwiarzu który on
nosił na piersiach na pancerzu Ale nie
śmiał" uderzyć kopią polski rycerz w re- likwiarz choć niezmiernie siłą Mistrza
przewyższał więc ów podbił mu ostrzę
pra-wi- e do połowy chudych ud
11
—: No prędzej — zirytował się głos
w kącie
— Już panoczku już "Jaśnie wiel-możny
pan Paweł Dalcz Przyjeżdżaj na-tychmiast
Ojciec zmarł tragicznie"-Napisan- o
"tragicznie" co to znaczy?
— Czytaj — huknął głos mężczyzny
i jednocześnie zatrzeszczały sprężyny łóż-ka
— " Grozi ruina Wszyscy potra-ciliśmy
głowy W tobie ratunek Ma-tka"
To i wszystko panoczku
— To niby czyj ojciec? — zapytała
jedna z Paraszkówien ściągając na ple-cach
rozchełstaną bluzkę
O gluprą! Toz jego Pawła —
wzruszyła ramionami druga
— Złotówka się należy — gmewliwie
przypomniał się Marciejonek
Tymczasem z posłania wstał sam
gospodarz Był tylko w koszuli i w ka-lesonach
wielki barczysty szedł z po
chyloną głową chwiejąc się i zatacza-jąc
Gdy głowa jego znalazła się w krę-gu
lampy Marciejonek zobaczył poro-ścięt- ą
od wielu dni nie goloną twarz
zmierzwione włosy i brudne ręce w
których trząsł się arkusik depeszy Ko-szula
też była brudna i w wielu miej-scach
podarta
Podniósł głowę i usiłował skupić my
śli-Jeg-o
brwi wykonały kilka ruchów
— Wańka! — zawołał — biegaj do
Lciby i powiedz żeby pożyczył konia
Jeżeli nie zechce dać tobie to niech
sam mnie zawiezie na stację Czekaj?
i zeby wziął dla mnie pięćdziesiąt zło
tych
— On nie da — z (rezygnacją zauwa-żył
Wańka
— Musi dać! Powiedz mu że mój
ojciec umarł i zostawił mi wielki spadek
Tak I powiedz że zgadzam się na ten
ogród Nawet i na trzy lata jak on saro
chce byle dał pieniądze i byle pożyczył
konia Rozumiesz?
— Nie da
— Nic twoja nzeoz ty parszywe szcze-nię!
Marsz a jak nie da to tobie wszy-stkie
zęby wybiję! No jazda!
Wańka nie śpiesząc ślę naciągnął
połatany kożuch nasunął na oczy czapkę
i wyszedł
(WyUek z powiefci "Krzyżacy"
rycer-skim
do góry zranił nieco konia poczem mi-nąwszy
się zatoczyli ikolo i rozbiegli
się każdy ku swoim
— Niemce! sam Mistrz! — zakrzyknął
Dobko
Usłyszawszy to kopnęły się z miejca
największym pędom ku wrogom chorąg-wie
polskie Pierwszy uderzył ze swymi
Mikołaj Kiełbasa i znów rozgorzała bi-twa
Lecz czy to że rycerstwo z ziemi
Chełmińskiej między którym wiciu było
ludzi polskiej krwi nie uderzyło szcze-rze
czy też że zaciekłości Polaków nic
już nie mogło powstrzymać dość że
ten nowy napad nie wywarł takiego skut-ku
jakiego się Mistrz spodziewał Zda-wało
mu się bowiem że to będzie ostat-ni
cios zadany potędze królewskiej a
tymczasem spostrzegł wkrótce że to Po-lacy
pra ida naprzód bija rażą biorą
jakby w żelazne cęgi te hufce a jego ry
corstwo raczej się broni" niż naciera
Próżno zachęcał głosem próżno zapę
dzał mieczem w boj Bronili się wpraw
dzie i bronili mocno ale nie było w nich
ni tego rozmachu ni tego zapałdf który
porywa wojska zwycięskie i którym ro-zgorzały
serca polskie W zbrojach po-tłuczonych
we krwi w ranach z po-szczerbioną
bronią bez" głosu wpiersl
rwali się jednak w zapamięta"ńiu"pólsćy
rycerze ku najgęstszym kupom Niem-ców
a ci poczęli to zdzierać konie o
oglądać się za siebie jakby chcąc wie-dzieć
czy nie zamknęły się jeszcze te
żelazne cęgi które obejmowały ich coraz
okropniej i ustępowali zwolna ale cią-gle
jakby pragnąc wydostać się nie-znacznie
z morderczego skrętu A wtem
od strony lasu zagrzmiały naraz nowe
okrzyki To właśnie Zyndram wprowa-dził
i puścił kmieciów do boju Zazgrzy-tały
wnet po żelczie kosy zagrzmiały pod
cepami pancerze trup jął padać coraz
gęstszy krew lała się strumieniem na
zdeptaną ziemie i bitwa stała się jak je-den
płomień niezmierny gdyż Niemcy
poznawszy że tylko w mieczu ratunek
poczęli się bronić rozpaczliwie
I zmagali się tak jeszcze w niepewno- -
"zWIAzKOWIEC" LIPIEC fJuty) SfcafiM — 1960
— Złotówka się należy — chrząknął
Marciejonek
— Jaka złotówka?
Paweł Dalcz
— Za telegram
— Bede ci winien
pneciągną! się
— Niech pan da ja jestem biedny
człowiek Taka zawieja błądziłem
— Dałbym ci ale nie mam — zasta-nowił
się — zresztą czekaj przyda ci
się to?
Zdjął ze ściany skórzaną torbę my-śliwską
i podał staremu -
— Pewno że się przyda dziękuję
panu
— O jaki' mądry! — zerwała się
młodsza z dziewcząt— oddaj to! To
warte z dziesięć złotych Paweł nie da- -
i a _ waj teg:Lo_ je_mir u:i
— Odczepi się ty szantrapo — ode-pchnął
ją Marciejonek
— Nie twoja rzecz — krzyknął Dalcz
— idź przynieś mi wody Muszę się ogo-lić
i umyć A ty Saszka poszukaj w szat
fie czy nie znajdzie się jaka koszula i
te buciki trzeba oczyścić
Posłaniec wyszedł a dziewczęta w
milczeniu zabrały się do spełniania pole-ceń
Paweł tymczasem robił przegląd gar-deroby
Jedyne ubranie jakie mógł wło-żyć
było poplamione i nie miało guzi-ków
Ten łajdak Wańka pewnie poobci-nał
Ostatecznie można sobie poradfzić
agrafkami i tak pod futrem nie będzie
widać Nagle przypomniał sobie te
wczoraj posłał Lejbie futro do zamiany
na kożuch zostawała tylko burka bo
przecie do Warszawy w kożuchu jechać
niepodobna I burka zresztą-stanowcz- o
za lekka na taki mróz wyglądała fatal-nj- e
Na prawym rękawie widniała wielka
dziurą którą wypalił sobie papierosem
gdy się upł w miasteczku
i
— Sasza! — krzyknął — zobacz no
tu czy nie dałoby się jakoś załatać?
Po dłuższych oględzinach 'Saszka o-rze- kła
że nie ma czym bo„ "wypustów"
takich dużych nie najdziesz" „ Wreszcie garderoba jako tako została
skompletowana lUmył się zimną jak
lód wodą i to go nieco wytrzeźwiło" przy-najmniej
o tyle że T?ógł się ogolić bez
obawy po7acinania się Pociągfz Wormi-sze- k
odchodził o pierwszej w nocy teraz
zaś jak zapewniała starsza Paraszkówina
nie-mogł-o
być więcej jakjedenaśta Ze-garka
już od dawna w dormPnie było
ani na lekarstwo
— Jeżeli Lejba' 'się nie zgodzi sam
pójdę do niego — jnyśłał Paweł — mu-szę
być jutro w -- Warszawie v
Jednakże nadspodziewanie Lejba się
zgodził Usłyszeli brzęk dzwonlkajego sa-ndk- fa
po chwili on sam zjawił 'się wraz
z Wańka "' ''
— F[o Lejfoa — 'prizywijtargo Paweł
— przywiozłeś pięćdziesiąt złotych?
—Po co wielmożnemu panu pięćdzie-siąt?
Bilet 'do Warszawy jkośztuje tylko
dwadzieścia siedem
kurzawy nie wzbiły się niespodzianie po
prawoj stronie bitwy
— Litwa 'wraca! — huknęły radośnie
głosy polskie '
I odgadli Litwa którą łatwiej było
rozbić niż zwyciężyć wracała teraz i z
wrzawą nieludzką pędziła jak micher
na swych ścigłych koniach do boju
Wówczas kilku komturów a na ich
czele Werner yoń Tetlingen przysko-czyło
do Mistrza
— Ratuj się panic! — wołał poblad-łymi
usty komtur Elbląga — Ratuj
siebie 1 Zakon póki się koło nic zawrze
Ale rycerski Ulrych spojrzał rna niego
ponuro i wyniósłszy rękę ku niebu za-wołał:
— Nie daj Bóg abym ja opuścił to
pole na którym tylu mężnych' poległo!
Nie daj Bóg!
1 krzyknąwszy na ludzi aby szli za
nim rzucił się w wir bitwy Nadbiegła
tymczasem Litwa i stał się taki eamęt
taki wir i kotłowanie że oko ludzkie nic
już w nich rozrużnić nie mogło
Misiu uderzon ostrzem litewskiej su-lic- y
w usta i dwukrotnie raniony w twarz
odbijał przez jakiś czas mdlejącą prawicą
ciosy wreszcie pchnięty rohatyną w szy
ję zwalił się jak dąb na ziemię
Mrowie przybranych w skóry wojo-wników
pokrjlo go zupełnie
Werner Tetlingen z kilku chorągwia-mi
pierzchł lecz naokół wszystkich po-zostałych
chorągwi zamknęło się żelazne
koło wojsk królewskich Bitwa zamieniła
się w' rzeź i w Moskę krzyżacką tak nie?
słychaną ze w całych dziejach ludzkich
mald zdarzyło się podobnych Nigdy [ci
wczasach chrześcijańskich od wałki Rzy-mianJGotówAtyllą
i Karła Młota z
Arabami1" nie "walczyły z sobą wojska
tak potężne Ale teraz jedno z nich le-żałoS- już
po większej części jak wzięty
łan zboża Poddały się te chorągwie któ-re
ostatnie wprowadził do boju Mistrz
Chełmińczjcy pozatykali w ziemię pro-porce
Inni niemieccy rycerze pozeska-kiwa- li
z koni na znak że chcą iść w nie-wolę
i poklękali na obluzganej krwią
ziemi Cała chorągiew św Jerzego pod
którą służyli goście zagraniczni uczy- niła razem ze swym dowódca to samo
Lecz bitwa trwała jeszcze albowiem
wiełe chorągwi krzyżacMch wolało umie-rać
niż błagać o litość i o niewolę Zbili
się tedy Niemcy wedle swojego wojen-nego
zwyczaju w ogromne koliskoi bro-nili
się tak jak broni się stado dzików
gdy je gromady wilków otoczą Pier-- ścień polsko-litew-d opasał owo kolisko ]
jak waż V_1--_ sci zwycięstwa dopóki olbrzymie kłęby opasuję ciało i zacieśnią:
— Cóż "ty sobie myślisz że ja trzecią
Hasa pojadę? -
— Jak kto nie ma nawet na trzecią
— zaśmiał się żydpojednawczo — a czyż
to wielmożny pan nie jeździł trzecią?
— Tak ale teraz to co innego Nic
mówił ej Wańka? Spadek wielki ołrzy:
małem
_Daj Boże na zdrowie To tatu-nio
umarł?
— Umarł Całą fabrykę mnie zosta-wił
Rozumiesz? Wiesz co' to za firma
"Bracia Dalcz" i Spółka"? Miliony
— Co nie mam wiedzieć? Pewnie że
wiem Wjelmożnemu panu na parę lat
starczy - '- -
Paweł zaśmiał się:
— Myślisz że nie na- - dłużej? Głupi
jesteś '
— Daj Boże do śmierci ' '
— No dawaj te pięćdziesiąt złotych
już chyba czas jechać
Żyd sięgnął do kieszeni i położył na
stole sześć pięciozłotowych monet
— Przecie to tylko trzydzieści — u-d- ał
zdziwienie Paweł -
— Więcej nie mogę nie mam'— co-fnął
się Lejba i zapiął kożuch
Paweł Dąlcz chciał coś powiedzieć
lecz machnął 'ręką i zgarnął pieniądze
do kieszeni Nałożył burkę poklepał
dziewczęta po policzkach Wańce zapo-wiedział
żeby wszystkiego pilnował i
wyszedł do sanek
Stara jasnokoścista szkapa z trudem
ruszyła ''rozwalenki"i niskie sanie nasła
ne słomą do połowy już przysypane śnie-giem
Zadymka wzmogła się jeszcze bar-dziej
a mróz tężał Toteż gdydowlekli
się na stację Paweł Lbył na kość zmar-znięty
a że w nieopalonym budynku sta-cyjnym
trudno się' było' rozgrzać ucie-szył
się gdy wkrótce- - nadszedł pociąg
W wagonie trzeciej iklasy brudno' było
ciasno ale za topanowało tu rozkoszne
ciepło
Pawcl z trudem znalazł siedzące miej-sce
między jakimśvchłópeim z twarzą"4 o
winietą czerwoną kraciastą chustką''a
"młodą i ładną Żydóweczką Wcisnął-si- ę
wpakować ręce do rękawów i pogrążył
się" w rozważanie "sytuacji Przypomniał
sobie "słowa depeszy:1"" — ojciec zmarł
tragicznie j Oczywiście albo' zabflTgo ro-botnicy'
albo sam popełnił samobójstwo
Raczej to bo łączyłoby "się to z następ-nymzdanie- m
ogrożącej ruinie --'Alę po
co matka wr ogóle jego twśywała?! W
jąTtimcelu? Przecie hic po to„by asjf
stJowałjpray-pogrzebie- i
"
Pawła nigdy'nie łączyła z ojcem pnzy-jaźńO- d lat'nie utrzymywali ze sobą żad-nych
stosunków Od czasu gdy ojciec
wypłacił mu jego cześć' w ogóle nie wi-cfzi- ell
się Paweł wyjechał do Paryża i siediatam poty aż stracił t wszystko}
Gdyby niematka którą oddałamu swój
fólwarczek" po" prostu zdechłby z głodu
zresztąl tak życie--jaki- e prowadził nie
za daleko" odbiegało od zdychania a w
każdym razie od wegetacji
się coraz bardziiej I znów śmigały ra-miona
grzmiały cepy zgrzytały kosy
cięły miecze bodły oszczepy chlastały
topory i oksze- - Wycinano Niemców jak
bór a oni marli w'aimiilczenlu posępni
ogromni nieustraszeni" "
Niektórzy popodnosiwszy przylibico
żegnali się z sobą dając sobie ostatni
przed śmiercią pocałunek niektórzy rzu-cali'
się naoślep w ukrop bojowy1 jakby
zdjęci szaleństwem a inni walczyli jak
przez sen inni makoniec mordowali się
sami wbijając sobie w gardło mjzery-kordi- ę
lub porzuciwszy naszyjniki zwra
cali się do towarzyszów z proibą:'
"Pchni"
Zaciekłość polska rozbiła wkrótce
wielkie' kolisko "na kilkanaście niniej-szych
kup f'wtedyznów łatwiej było wy- mykać się pojedynczym rycerzom Ale
w ogóle i te rozbite gromady blłysięz
wściekłością i rozpaczą łS %
Mało kto klękał prosząca litość a
gdy straszny zapęd Polaków rozproszył
wreszcie 1 mniejsze kupy nawet poje-dyńcz- y
Tycerze nie chcieli oddawać sie
żywcem w ręce zwycięzców Dzicń7to
był dla Zakonu i dla wszystkiego zachod
niego rycerstwa największej klęski ale
i chwały największej Pod olbrzymim r-nold- em von(Baden otoczonym przez pie-chotę
kmiecąutwórzył się wałipotskich
trupów on-za- ś potężny i niezwalczony
stał nad nim jak stoi słup graniczny
wkopany na wizgórzu i kto" zbliży się do
niego na długość' miecza-mar- ł jakbypio--
runem rażony
1
t f
l! H r -
% Najechał go wreszcie gam Zawisza
bCezzarknoynjiSauilinmiecz! ychkcąclecpzr2ewciiwdz"ąrcycreyrsckeirez-a
mu prawii z tyłunan uderzać zeskoczył
także z rumaka i począł nań wlać' z daleka: '- - k
— Zwróć Niemcze -- głowę i poddaj ( się alibo spotkaj ze mną! - ---
A Arnold zwróciwszy sięi poznawszy
Zawiszę po czarnej zbroi ipb Sulimie na
tarczy rzekł sobie w duszy:
— śmierć idzie i moja godzina wybU
ła albowiem jemu nikt nie odejmie się
żywy Gdybym jednakże go zwyciężył
zyskałbym chwałę nieśmiertelną a może
i życie ocalił
To rzekłszy skoczył ku niemu i starli
się jak dwie burze na ziemi trupami za- słanej Lecz Zawisza tak okrutnie siłą
nad wszystkimi' górował że nieszczęśni
to byli rodzke których dzieciom wypad
ło się z nim spotkać w boju Jakoż pod
wcieiuijegu miecza pęjua Kuta w Mal- borku tarcza pękł jak gliniany garnek
stalowy hełm i mężny-- Asnołd-pad- ł --z
rozciętą na dwoję głową
i—
T~Z~ 4_~- - ' MIDTOWNl
FORMALRENTĄLS
Wypożyczamy piękne ślubne
stroje męskie i damskie
635 St CUir W LE 5-97-
43
35-P-5- 9
POZBADt SIC
siwego włosu
btdilłsi mlodJiyo Ulał
RETONE
bardzo many irodek me-dycyny
nada Twolemu wlo-towi
kolor pierwotny
i piękny
EZ UŻYCIA FARB
I UTLENIANIA
Dzisiaj przyślij zamóu le- nie wrai z $150 na adres:
i t
ANCHOR DISTRIBUTORS
PO Box 1813 Station "C"' Toronto Onł
Obecnie do nabcla w
"MIDTOWN DRUOS"
(52 Oueen St W Toronto Ont
LANDIS PHARMACY
4 Oueen Sł West — Toronto Ont
DYMOND DRUCSLTD
II Dalhousle St — Brantford Ont
l-E- -4
OKULIŚCI
OKULISTA
S BR0G0WSKI OD
420 Roncesvalle$ Ave
(bsko Howard Park)
Godziny-- przyjęć' od 13—630 oraz za
telefonicznym porozumieniem
Tel LE 1-42-
51 — CL 9-80-
29
OKULISTKA
J T SZYDŁOWSKA
OD FBOA
i Badanie oczui dobieranie szkieł 1 do-pasowywanie
"contact lenses" —
i codziennie od '10—7 soboty włącznie
w Innych godzinach "za uprzednim
'14 porozumieniem
1063 Bloór St Wtit LE 2-87-
93 (róg IUveIock) 17-- P
Lunsky
WA 1-3- 924
-- ~ v
' Prowadź wóz
waciz!iiswe wozy
Starokrajowa
140
=""- JMIV?
ił
p p
Wysyłka lekarstw dotót
546 Oueen St W Torowi1
EM 3-37-
4?'
Mtei
Dr
LEKARZ DENTYSTA
(druci dam od Rnnnnin -- t ~ ~-~- n„v3
—- r
I
myjmuje za uprzednim telcfo- - ?l nicznym porozumieniem $i
Telefon LE 1-4- 250 J(
nd
Dr V
LEKARZ DENTYSTA
zawiadamia pacjentów dr WWcln skiego o przyjęciu praktikl !
310 Bloor St W Telef WA JOMi mil i? Ła uiJwuuniiM purozumiemeii
DR T L
ŚW
-
Medwidtklch
"Sanilas
(kołoBathuist)
WITK1N okulista
'fei&ryiS ?yybyiwszyscy]fn
Apteka
Pharmaev'!!
DENTYŚCI
Władysława
SADAUSKAS
Grenadier
JINDRA
icieionicznm (
GRANOWSKI
DENTYSTA CHIRURG
Mówi po polsku
=jbi
514 Dundas St W — Toronh1
EM 8-90-
38
W W SYDORUKli
DENTYSTA
Przyjmuje po uprrrinlin tclcfonlti-- f njm porozumieniu
80 Roncesvalles Avc Ttronlit
Tel LE 5-36-
88
Okulista
470
Oczy badamy okulary dostosowujemy wszystkich defek
tów wzroku nerwowość ból głowy Mówimy polsk
H
dani oczu — Dopasowywani okularów
ni
'r'
'!
SI
do
na na po
WHwF
wypełniani rcpł
godziny przyjęć 930— fl
599 Bloor % W Toronło Tel LE 5-15- 21
(Blisko Palmerston obok Bloor Mcdlcal Center)
wiaczorami pnymu po uprzednim umówieniu
ST 8-Ó2- 48
51
Lach Chiropraclic Clinic
Słanitław JLach DC Władyiław i Lech
DOKTORZY CHIROPRAKTYKI
prześwietlenia
124 Ronctvalli — Toronto — 51211
Ił
Luck Chiropractic Clini
BRACIA ŁUKOWSCY
DOKTORZY CHIROPRAKTYK
Specjaliści w leczeniu artretyzmu reumaiyimo
Folio lumbaco syj?'cki do'tfeiiuu-ic- i muskuló
zasilania i normowania całego
l organizmu — X-Ra- y prześwietlenia
&L
1848 BLOOR TORONTO ONT — TEL 9-22-
59
CHURCH ST ST CATHARINES
129
Tel
College
ilf
TEL MU 4-3- UJ
H' a D m okresie upałów letnich chrońcie oo U I I U nadmiornegci wysuszenia 'przez sloikc i wiatry
Używajcie światowej sławy kosmetyków
"MAX FACTOR Hollywood"
Polecamy na sezon letni następujące aitjkulj
SKIN FRESHNER ASTRINGENT Foundation
HI-F- I FLUID MAKE UP HYPNOTIOUE SPRAY COLOGNE
PRIMITIF SPRAY
Rozmawiamy polsku i udzielamy bczpłatnjch poiad
kosmetycznych LANDIS PHARMACY
4o2 Oueen Sł Wesł _ Tel EM 8-21-
29
LANDIS PHARMACY
462 Oueen W Toronlo EM 8-212- 9j
Nasza apteka to wasz punkt gdzie znajdziecie poradę w zakupie
różnych' wHamin! lekarstw waszego zdrowia KwahfiKoujnr
aptekarz jest zawszei waszych usług w sprawie wysjlck lt
karstw Europy lekarstwa najwjiszej jakości i -- świeżości P
cenach najniższych-Gwarantujem- y dokładnąporadę w wyborK
kosmetyków Obsłużymy w waszym ojczystym jęzjku
APTEKA GARDIANA
Włiieiell TADEUSZ GARDIAN Najstarsza polska apteka w Toronto Wykonujemy recepty ze wszystkich krajów
Zamówienia wysjłamy nalycliraiast-Piszci- e
telefonujcie lub zgłaszajcie M
osobiście — Popierajcie polską aptc&f-- '
4
WYSYŁAMY WSZELKIE LEKARSTWA DO POLSKI
1 INNYCH KRAJÓW EUROPY opat USSR
fli
tl
32
"H!
lfE
DC
Av LE
oraz
Sł W RO
swą cerę d II
At
po
dla
dla
do
was
no
297 Roncesyalles Ave Tel LE_6-3003- L
TORONTO ONT
W
fj
"-- V
"I2
I
II
i
&1
S!
ni
DR
St