Zwilazkowiec Alliancer, December 20, 1967

              n
41 ii
'&
onald
U riJ-:- tł nip
Honig
obraziłby ł fftera w postaci skromnego
5 Łkana
n gestoletni wątły mężczyzna
te
'S"ł
°"m
10!
!
a w
PJ'
"ft-- 1
s 102
w sobie
Marco Aletti Czter--
s§ zwracał niczyjej uaSi x iu
gneczjł losowi Pfdząc bardzo
Inostajnc ż:cie Marco był
ttr-ple- m spożyw czego skle--
ait JL uobliżu rzeki w ubogiej
9
fcelm Capstone W owym
%Ł-- i '— bło to w ostatnich
'Sił iibiesłego stulecia —
--Selnice te zamieszkiwali prze
'pcy i nędzarze
fek-- koronowanym królem
fcstepczego świata był hA
Birker Przerastał on o głowę
jtfzszjcn nuejscowjtii luuua- -
M- - doliniarzy i juuuiuw juc- -
lty — miewał genialne po- -
fssłv Ykonawca laKicn po
slow nógłby byc człowiek
hjjwdarzony wckszj auueu uu
M ieligencjq z czego uarKer me
iflawał sobie sprawy z}vifiui
{Racjonalnego kultu dla wła- -
ej osob zgubiło niejednego
:oweka
:Xiez2orszym pomysłem fcaa
tfło zapewnienie opieki sklepi
kom z Monroe Street naj-chliwsz- ej
arterii Capstone
Modącej do rzecznego portu
iRwncgo dnia zgromadził on
frtni-ł- i naskudnvch Drzviaciół z
flSórych każdy szczycił się nie- -
Ifaną lUilUUi) i uifiauitunai
?ang Znalazły się w nim ta-le
asy jak Red Fritz Axle Ivy
im i inni Ed Barker postano- -
il pospolitego mieszczucha od--
wicdnio urobić pozbawić go
Bporności psychicznej Jeżeli
Mieszczuch uwierzy w konieczn-ość
podporządkowania się sile
Hfo bodzie wierzył do śmierci
VGang sprowokował kilkanaście
?avantur w knajpach czy na uli- -
r-łna- U i'CTfctl iMi lMilł'l-- xrr- -
a Jjledł zwycięsko a przy tej oka- -
i Ed prpłoszył kilku niesfor-c- h
outsiderów Eóiki i awan tury hlv w toi dzielnicy na
w jS _ [jvporzqaKU aziennym 1'oniewaz ifpokazów ki gangu nie naruszyły
riości ani kieszeni obywateli ma-sjlący- ch
jakieś wpływy i znacze-Jai- c
a więc policja przymknęła
fóczy i zrezygnowała z prób in
terwencji Wszelkie akty pre
wencyjne narażały stróżów po- -
"
flpf
-
:ądku publicznego na różne
'Bieprzyjemuości wobec czego
lioli cfannuMclrn rtonłra1nvrVi
1IMP "-"- -"-" flw-- p
ibserwatorow I to wystarczyło
Mieszkańcy Capstone nabrali
Jj TjJJI'WWMiMtilltfWwkłmWj
przekonania że Ed Barker jest
jedynym władcą dzielnicy
Agenci gangu podjęli wędrów-ki
po Monroe Street 'WIdol
ironicznie uśmiechniętego face
ta przybranego w wytworny
melonik budził respekt i pozba
wiał odwagi najdzielniejszych
sklepikarzy Za "opiekę" nale
żało płacić dwa dolary tygod-niowo
korzyści płynących z
transakcji na razie nie doce-niano
— Przed czym będziecie mnie
chronić? — zapytał pewien Bo-gu
ducha winien kupiec
— Przed poniesieniem strat
i szkód przewidzianych i nie-przewidzianych
— odpowiedział
przedstawiciel Eda i wyrzucił
puszkę szynki przez okno na
podwórze — To była strata nie
przewidywana — wyjaśnił na
przj kładzie — Nie powinna by-ła
się wydarzyć i nie wydarzy-łaby
się gdybyś nie zadawał
pytań
I kupiec zapłacił
Kiedy najbliżsi sąsiedzi na-rzekali
na poczynania Eda Bar-ker- a
Marco wzruszał ramiona-mi
Uważał że ludzie nie powin-ni
ulegać terrorowi Solidarność
kupców ich stanowcza postawa
uśmierzy rozzuchwalonych gang-sterów
Ale zdarzyło się że za-dzwonił
mały dzwoneczek nad
drzwiami i kiedy Marco wyszedł
przed kotarę oddzielającą sklep
od prywatnego mieszkania uj-rzał
osobnika w czarnym golfie
i lśniącym meloniku Gość pa-trz- ył
na niego wyzywająco
— Czym mogę dłużyć? —
grzecznie spytał Marco
Red Fritz zbliżył się do kon-tuaru
Podniósł rękę i pstryk-nął
palcem w rondo melonika
który zawadiacko przesunął się
na tył głowy
— Występuje w imieniu Eda
Barkera Za-pewniamy
— oświadczył —
bezpieczeństwo kup-com
z Monroe Street To jest
służba publiczna Za dwa dola-ry
tygodniowo jesteś pan kryty
— Kryty? — zdziwił się
Marco
— Zgadza się — potwierdził
Red Fritz — Zabezpieczony
przed wypadkami
— Wypadkami? — Marco nie
mógł pojąć
— Takimi jak — klient ro-zejrzał
się wpkolo Na podłodze
stał "drewniany cebrzyk pełen
solonych śledzi Red Fritz de--
Stenio niepodobny do matki darzony
Sjei czułością gdziekolwiek się pojawili —
'cli-'ia- i na samą myśl że jej młodość i
Wuia mogą budzić niewłaściwe osądzenie
{jhen stosunku Pożycie z przybrana matką
M)'ło coraz trudniejsze a z biegiem lat stało
-w- Si'e h'"tptm" n"?c Juu „ii„u:c„M„:e„i„iu:_t tuHaiyiifit±iem
J4yczuwał ?d dawna że w uczuciach matki
fryje się jakieś niebezpieczeństwo zarów-- W dla niej jak i dla niego Postanowił
rzeciąć tę drażliwą dla siebie sytuację i
$ay upewnił się co do uczuć Marietty dla fe§° — uciekł z Boulogne sur Mer gdzie
jyooje spędzali wakacje
Aby zmylić pościg za sobą tułał się po
rowincji francuskiej brał wszelką pracę aka się nadarzyła czy to w winnicach czy fy fabrykach Zaangażował się też do we-Ijrowne- go cyrku gdzie występował jako
$ncerz Niestety po kilku miesiącach Ma-cet- ta
go odna"iazła i zaklinała na pamięć
J--f iusia by wrócił gdyż jest ciężko chora na
jeree Stenio zauważył w niej wielkie zmia-m- -
była teraz cicha jak gdyby nieśmiała i
Jsmutna Wzbudziła w nim szczere współ-ijjzuti- e
Wiedział że naprawdę nie mogła
sama i nie chciał przyczyniać' się do
Rozwoju jej choroby — dlatego wrócił
przenieśli sie do Wiednia gdzie Stenio
studia na wydziale" konsularnym
Akademii Nauk Politycznych gdyż Manet $ uplanowała dla mego w przyszłości ka-ipe- rę
dyplomatyczną Wyprosiła to że by-ijP- la
z nJln razem na niektórych wykładach
yie tylko brać jak najpełniejszy udział w
go życiu Uczestniczyła nie tylko w jego
H diach ale i w zabawach wycieczkach
rgima organizując je nieraz z dużą pomysło-wi
osaą
llimo że nie rozstawali się zupełnie tak ?? złożyło któregoś lata że Stenio na kilka
I godni uwolnił się od Marietty która mu-t- F
wyjechać do starej pani Herbeńskiej
siatki męża aby ja pielęgnować w ciężkiej
W° T°bie Wówczas to wybrał się Stenio na
f3es do Rozłęczy dokąd zara-os-ił go syn
Iipmczego Paweł Pietrzak Stenio --wysunął głowę spod palta i spo--
Gaycevricz Pali papierosa pa-irz- ąc w ołcrio wiatr WygIywał ciągle swa
-- Tną "P0"™ muzvkę W tej chwili
-- P°aag zwalniał biegu i wjeżdżał na most
pzez ciemnoniebieskie światła przedziału
lfmfn?kaJy z daleka- - zadziwiające jasnością
mugi rozgwieżdżonego nieba'
likatnie dotknął go czubkiem
-- buciła i zgrabnym pchnięciem
przewrócił Śledzie wypadły a
słona woda rozlała się po po-dłodze
— takimi jak ten
Marco zgiął się jak lokaj i na-c- h
łając się całym ciałem nad
kontuarem patrzył na podłogę
Jego spokojna poważna twarz
nie zdradzała żadnego wzburze-nia
— To znaczy — zastanowił się
— gdybym dał panu pieniądze
nic podobnego nic mogłoby się
zdarzyć?
Red Fritz ucieszył się wyni-kiem
poglądowej lekcji Obna-żj- ł
zęby w uśmiechu
— Zgadza się — i znów pstryk-nął
w rondo melonika przesu-wając
go na czoło
— Jaką sumę pan wymienił?
— Dwa dolary
— Pieniądze trzymani w mie-szkaniu
"Czerwony Fryc" poszedł z
nim za kotarę Tam Marco skie-rował
się do spiżarki Z półki
zdjął blaszane pudełko otwo-rzył
wydobył garść monet i
wręczył je przedstawicielowi
oryginalnego towarzystwa ubez
pieczeń
Marco niechętnie podporząd-kował
się presji ale nie umiał
wybrnąć z sytuacji Przed czte-rema
laty zanim znalazł się w
Capstone prowadził sklepik
spożywczy po drugiej stronie
rzeki w Manhattan Zdarzyło
się że przed drzwiami jego
przedsiębiorstwa policja rozpra-wiała
się z jakimś trampem Mar-co
ujął się za ofiarą wystąpił
na rozprawie jako świadek i na-raził
się przedstawicielom wła-dzy
Rozpoczęła się seria szykan
Cichy ale niezbyt mądry skle-pikarz
bronił się w nieporadny
sposób przegrywał i wpadał w
gniew Uniesiony pasją do wy-kroczeń
fikcyjnych dodawał wy-kroczenia
rzeczywiste i płacił
kary Skarżył się znajomym na
prawo i na lewo jednak wszę-dzie
spotykał się z obojętnością
i drwiną Prawie wszyscy utrzy-mywali
iż nie powinien był
wtrącać się do nie swoich
spraw Aletti zlikwidował skle-pik
i przeniósł się do Capstone
Nabrał przekonania że sprawie
dliwości nie ma na świecie i
przeciętny obywatel nie powi
nien liczyć na opieken prawa
Ale jednocześnie natura ""jego
buntowała się przeciwko wszel- -
i w wami wiŁv?jmn ianaL-aHiH- w
Stenio patrzył na Gaycewicza z uwagą
jakby z jego starej i zniszczonej twarzy
mógł odczytać tamten odległy i niepojęty
w swym przebiegu okres życia gdy poznał
Emilię
— Wiktorze — wyjęczał niedosłyszalnym
szeptem — to już jest tylko pustka i nic
I nie ma Kazia Nie ma Kazia
rv
Z Rozłęczy wyjechał Stenio nagle po
ostrej wymianie zdań ze starym panem Ł-acińskim
ojcem Emilii który odkrył ich
wzajemny stosunek Wyjechał z przeświad-czeniemże
oboje z Emilią zdołają przezwy-ciężyć
wszelkie trudności jakie staną na
drodze do ich szczęścia
Na razie — tłumaczył sobie — musi się
usunąć ale będzie pisywał i wspólnie z
Emilią obmyślą swe dalsze losy
Pobyt w Rozłęczy obudził pierwsze silne
uczucia Stenia Przez całe życie późniejsze
każda kobieta była odnajdywaniem Emilii
i każdy pejzaż zapach pól układ drzew
drogi poliie noce letnie i słoneczne dni —
odnosiły się zawsze do Rozłęczy jako do
miary porównania jako do skali zachwytu
Nigdy nie został przez niego zapomniany
ten ból gdy rozstawał się z Emilią wyjazd
z Rozłęczy wśród śmiechu i śpiewów mło-dzieży
— ani noce w leśniczówce i'chłodne
świty gdy niesyci rozkoszy żegnali się na
długi leniwo wlokący się dzień Dzień wy-pełniony
kłamstwem wobec świata zwła-szcza
wobec Wiktora Stenio dziwił się ocze-kując
co noc Emilii że ich miłość przynosi
mu więcej cierpienia niż szczęścia nawet
wówczas gdy byli tylko sami gdy nic ich
nie dzieliło od siebie
— Czyżby miłość nie dawała szczęścia?
— myślał nieraz w późniejszych latach —
czyżby miłość była poznawana tylko przez
cierpienie? Jeśli tak to chyba dlatego że
celem miłości -- nie jest nasycanie się nią
samą
Po wyjeździe i Rozłęczy nie mógł sobie
dać rady ze swoim cierpieniem listy od
Emilii pogarszały tylko jego bezradność
zwłaszcza wtedy jesienią gdy dowiedział
się że Emilia zostanie roatktą Doznawał
szczęścia lecz równocześnie drżał lękając
się skutków ich miłości Rosły w nim uczu-cia
nieraz sprzeczne wśród których nie
umiał się rozeznać Nie wyobrażał już so-bie
życia bez Emiłii„ dlatego zaklinał ją w
listach by zerwała z Wiktorem Powrót
to czy krzywdzonym był on
on sam czy też inny człowiek
I teraz — gdy obserwował Red
Fritza skrupulatnie przeliczają-cego
drobniaki — ślepa wście-kłość
ogarniała całą jego isto-tę
Chwycił za potężną siekierę
do rąbania mięsa kocimi kro-kami
zbliżył się z tyłu do chu-ligana
i zadał cios
— O Matko Boska — szepnął
składając dłonie — Przebacz
mi
Zaciągnął ciało do piwnicy
i położył na podłodze Przykrył
je gazetami i wrócił na górę za-łamując
ręce i krzywiąc twarz
grynasc--m przerażenia Dopiero
w nocy po zamknięciu sklepu
Marco powrócił do piwnicy ło-mem
żelaznym rozbił betonową
posadzkę i pogrzebał trupa
Zniknięcie Fritza nie wypro-wadziło
Barkera z równowagi:
— Przepija pewno forsę w ja-kiejś
knajpie — wyjaśnił przy-jaciołom
Nie bardzo mu się to podo-bało
ale znał swoich ludzi
Kiedy jednak minęły dwa dni
a Fritz nie zjawiał się z zebra-nymi
pieniędzmi Ed rozpieklił
się na całego
— Zwiał od nas oto co się
stało — powiedział — Zebrał
forsę z całej ulicy i zwiał Je-śli
ten sukinsyn pokażę się je-szcze
zrobimy z nim pokazowy
numer
W tydzień później nastąpiło
to czego się Marco obawiał:
złożył mu wizytę następny z
bandy Eda Barkera Tym razem
był to Axle Przystąpił do rze-czy
bez ogródek:
— Wiesz o co idzie — ode-zwał
się ochrypłym głosem
Louis Armstronga — Jeżeli
nie chcesz być spalony bom-bardowany
albo zbity dawaj
forsę
— Ile mam dać? — spytał
Marco
— Dwa dolary Tyle samo ile
dałeś tej świni Red Fritzowi
— Pieniądze mam w mieszka-niu
— powiedział Marco spo-kojnym
głosem Westchnął i
wzruszył ramionami
Tak więc już dwóch inkasen-tów
Barkera leżało w piwnicy
Marco siadywał każdego wieczo-ra
przed sklepem palił cygaro
i markotnie rozmyślał nad swym
losem Pewnego dnia o zmierz-chu
stanęło przed nim dwóch
ludzi
— Marco Aletti? — spytał
Ed spoglądając na niego z góry
Marco skinął głową
— Znasz Axle a — ind: łtł r agował
Ed — Niski baczysty facet
Nos ma- - jak kartofel Pracuje ności Zabrał ze sobą butelkę [
dla mnie
— Ten który zabrał
— zainteresował się Marco
— Widziałeś go?
— Tak Był tu któregoś dnia
że mam dać mu
dwa dolary Dałem co miałem
robić
— Widzisz! — Eda
zwrócił się podniecony do swe-go
szefa — Oni coś kombinują
Zbierają forsę i urywają się
Ale Ed nic słuchał Podejrzli-wie
wpatrywał się w twarz
sklepikarza
Marco gapił się za nimi kie-dy
odchodzili Ssał cygaro i wy-dmuchiwał
niewielkie chmurki
dymu "Sam Ed —
się do siebie — Mo-że
mnie nachodzić
i zabierać "
— Dwóch najlepszych ludzi z
paczki żeby taki numer od-stawili
— oburzył się Ed —
Cóż do diabła sobie myślą? Wy-korzystują
moją firmę moją
organizację a potem urywają
si£" z żebym ich
tylko dostał w swoje ręce
""Ed oddalił się z zamiarem
przemyślenia sprawy w samot--
Marietty miał zdecydować o ich małżeń-stwie
tak oboje pragnęli Mimo do-świadczeń
z Mariettą Herbeńską Stenio nie
przewidział że nie zgodzi się ona ani na
jego mtfość do Emilii ani tym bardziej na
ich małżeństwo
Zaszedł też fakt 'który wpłynął w nie-oczekiwany
sposób na układ całej historii
z Emilią
W dniu przyjazdu Marietty Stenio zapadł
na zapalenie płuc i w czasie tej
łatwo jej było przeciąć cały splot wypad-ków
Stenio uległ nie tylko zaklęciom i bła-ganiom
Herbeńskiej nie tylko dał się
unieść litości nad nią ale uznał także jej
jakieś racje które miały go ustrzec
przed trudnym i przedwczesnym życiem
rodzinnym
Naidonioślejsze jednak w poddaniu się
woli Herbeńskiej było to że Stenio od po-czątku
choroby widział swą bliską śmierć
Umęczony gorączką godził Fic już
na wszystko
"Będę zawsze przy tobie" — posłużył się
Stenio zwrotem umierającego Elusia w Uś-cie
Herbeńskiej do Emilii List ten w
uprzejmej lecz stanowczej formie przecinał
wszelkie związki Mariettą Herbeńską całą
winę "szaleńczej historii" Stenia zwalała na
Emilię i wyrażała żal że jej syn stał się
ofiarą czyjegoś wyrafinowania i zepsucia
Gdy Stenio wyzdrowiał chciał naprawić
wyrządzoną Emilii krzywdę ale było już
za późno Listy wracały nie a zwię-zła
uwaga Gaycewicza na kopercie ostatnio
wysłanego listu — zabraniała dalszej kores-pondencji
Stenio wiedział że nic go nie
tłumaczy wobec Emilii ani tyrania matki
Łni jego uległość lub choroba — nic z tych
faktów które go spętały nie dozwalając
na podjęcie wyraźnej decyzji Jeśli kochał
— wyrzucał sobie — nie mogło być prze-szkód
gdy się dowiedział o ma-cierzyństwie
Emilii — nic go nie mogło
powstrzymać od zawarcia małżeństwa Z te-go
doznawał czegoś w
dla siebie samego Nienawidził Her-beńskiej
która wymogła na nim źe znisz-czył
szczęście własnymi rękami wyrządza-jąc
przy tym krzywdę Emilii też
ze jeśli raz uległ swej matce będzie jej
odtąd w każdej ważniejszej sprawie również
ulegał Nie czuł w sobie dość siły by
się spod jej przemocy Stwierdził to
kiedyś z prawdziwą rozpaczą: f
— Cóż tak już będzie do końca i tak
być musi
Po ukończeniu studiów dzięki Herbeń-skiej
Stenio rozpoczął pracę najpierw w
Genewie zatrudniony w biurach Ligi
były etapy: Haga Sztok-holm
Paryż — gdzie pracował
w konsulatach i poselstwach polskich
Wszędzie za- - nim Herbeńską bar-dzo
już chora smutna lecz zawsze wierna
swej tragicznej miłości Nie było już nigdy
mowy między nimi o wydarzeniach w
nawet wówczas gdy przytibodziły li-sty
od fctóry przysyłał wiadomo-ści
o Emilii i Kaziu
V
ŚK&k H fil H
najstarsza wytwórnia wódek w Kanadzie M 130 Bat utrzy-muje
Kanadyjczyków w dobryni nastroju :
B&llt3sr
pienią-dze?
Powiedział
Towarzysz
Barker
uśmiechał
przestaną
pieniądze
moniakami
którego
choroby
logiczne
wysoką
później
czytane
zwłaszcza
powodu rodzaju po-gardy
Wiedział
wy-zwolić
Na-rodów
Później
Bruksela
jeździła
Roz-łęczy
Pietrzaka
iwllllll
11 n
Gooderham's produkuje kanadyjskie wódki od r 1832
dobrej irlandzkiej whisky
zamknął się w gabinecie icstau-racj- i
Ilanseya Alkohol okazał
się dobrym doradca ponieważ
wymyślił plan zdaniem autora
— doskonały
Tom Barker pracował jako
barman w jednej z knajp w
Manhattanie Ed owiedził go w
nocy zwierzył się ze swych kło-potów
i zmobilizował brata do
służby Tom miał za zadanie
obserwować następnego inka-senta
który wyruszy na kwestę
Obowiązek ten przejął Hartford
"Mary" brutal i sadysta wy-różniający
się jednak z bandy
łobuzów delikatną niemal dziew-częcą
cerą W kilka dni później
urlopowany barman pomykał
za nim trop w trop śledząc z
daleka Inkasent odwiedzał sklep
za sklepem i zbliżał się już do
końca ulicy
Tom miał powrócić o dziewią-tej
O jedenastej zasępiony Ed
siedział w gabinecie u Ilanseya
Pół tuzina znudzonych gangste-rów
leniwie popijało wódkę a
jeden z nich zwrócił uwagę że
zbliża "się północ
(Ciąg dalszy nastąpi)
"Bardzo do ciebie podobny len twój 6yn
— pisał w jelnym liście — aż dziwne"
Stenio nosił w sobie przez długie lata swą
miłość którą teraz ożywiał Kazio icn nie--
K znany syn tak jakoby podobny do niego
— Jestem oicem Jestem ojcem — po- wiedział kiedyś do siebie głośno i poczuł
że jest to la jedyna miłość którą się po-znaje
nie po cierpieniu Lecz po czym?
Po czymś takim — odpowiedział sobie %
rozwagą — co daje poczucie harmonii z
całością bytu A to jest szczęście które nie
mija '
Stenio tłumił w sobie rozpacz źe oto
wzgardził swoim synem i dlatego nie ma
prawa do żadnego z uczuć jakie są udzia-łem
każdego ojca W tym swoim ojcostwie
do którego nie mógł się przyznać ani wo-bec
syna ani wobec ludzi — widział jakby
powtórzenie własnego losu Gdzieś na świe-cie
musiał być jego ojciec i musiała być
matka która go wyrzuciła na żwir alei w
miejskim ogrodzie Ktoś jednak naprowa-dził
na to miejsce pijaną Walczakową że
nie zginęło poniechane niemowlę Leżało
— jak lubiła o tym opowiadać — z otwarty-mi
oczkami popłakując z cicha Nieraz
pokazywała mu to miejsce mówiąc:
— O tu cie znalazłam ty hyclu! Dziwka
cie widać jakaś porodziła jeżeli miała su-mienie
tak rzucić!
Od czasu gdy Kazio wrastał coraz głę-biej
w uczucia Stenia zmieniał się też jego
stosunek do Herbeńskiej Zginąłby zapew-ne
gdyby nie ona i gdyby nie Eluś Roz
ważając teraz często w związku z Kaziem
historię własnego życia — wiedział że nie
może matki pozostawić samej ani jej opu-ścić
Chciał też nieraz okazać jej swą wdzię-czność
i swe synowskie przywiązanie Gdy-by
teraz od niej odszedł równałoby się to
niemal temu( co zrobiła z nim jego matka
W miarę upływu lat Herbeńską żałowała
wszystkich udręk jakich przysparzała Sie-niowi
— Czy możesz mi darować? — prosiła
ze łzami — To było jak choroba Steniu
ale na szczęście minęło Czy możesz mi
darować?
— Ależ mamo — uspokajał ją Stenio —
byłaś zawsze dla mnie dobra' najlepsza
Ostatnie miesiące przed śmiercią Her-beńskiej
były okresem najtkliwszego zbli-żenia
jakie może istnieć między matką a
synem Często wspominali najbliższych
więc biednego pana Andrzeja — cichego
smutnego który swą nieśmiałością onie-śmielał
także innych
— Czy wiesz że ja musiałam się jemu
oświadczyć bo on by się na to nie zdobył
— wyznała kiedyś Mariettą
Stenio nie rozstawał si? też nigdy z to-mem
Szekspira w którym była historia o
Królu Lirze niedoczytana przez Elusia
Pamięć o nieszczęsnym Elusiu który przez
swą miłość wydobył go z nędzy ukazywała
Steniowi równocześnie nie dające się pojąć
i odgadnąć drogi ludzkiego losu
iiamiujmpioi jm-i ii u 1- 'K'ftirtT i"ti"f'łi!iU
KT'0
ć(cccrłam3
ił#8rt uy-- _ --ssm
jfefyiS —~- - :S0153
3JW' KfłJr --ai TflP Um -r-- M~" www&mw
anatianiiidcy
?rj"!jł!'!H'jwii'"!V' L"'iiranrs
W&W r&k
iS?jS vSHJ SmP
Ęg&f!jk scoTFc1iiNwEmSTsicr a?g$$i
mik xZ~-!A-i~u- u-f _lf
wyborowe
RZECZYWIŚCIE ODŚWIEŻAJĄCE
Jedyny napój który( smakiem tak
żywo przypomina napoje używa-ne
przez Was w "starym kraju"
sej
mwĘm
"
tfmfiotc£
Robiąc zakupy zawszo pamiętaj-cie
o znaku jak na tej butelce
GWARANTUJEMY
ŻE WASZE PRAGNIENIE
ZOSTANIE ZASPOKOJONE
— Zachwyt rodziny!
— Dla dzieci wydarzenie!
— Napój nie mający sobie1
równego!
zss wseczoreroi
i przynieś butelkę
ocarl Sherry
i- -i i
Jeżeli nie masz piwnicy nie szkodzi — szafka w'
klirhni też WVStarCZV
Sherry Paarl'a są łatwe do przechowywania i eko-nomiczne
w cenie Paarl ma do wyboru trzy rodzaje:
ostre o jakby orzechowym smaku Paarl Pale Dry
lub Paarl Golden Medium — jedne z najlepszych
na świecie przystawek Albo jeśli chcesz zakończyć
posiłek w sposób elegancki i pełen uroku podaj
łagodne bogate Paarl Oloroso Cream Wszystkie
sherry Paarl'a można' pić o każdej porze — same
z zakąskami lub w najmodniejszy obecnie sposób
— z lodem A ponieważ cena ich jest tak umiarko- -
t wana możesz je podawać często Dlaczego' nie dziś
wieczorem? -
Paaipl Wliiei
aSIi
isaarar
r UH
IHBK
l —_— ~ii WHn
- - —— — - - - - — i -- --- - - - 1 - - EpSSBElfOE _ - — -- n -- ii r- - t TY i m n i iiir SHHH@iHiHBH99BKi8HBBiiral