Zwilazkowiec Alliancer, December 10, 1958

              Jerzy Giżycki
NA POŁUDNIE OD PIEKŁA
Opowieść z kraju na południe od tego piekła ng Iiem £ahary MW
Długa twarz urzędnika wyciągnęła
ie jeszcze w grymasie niechęci "Szko-da
ze nie przypomniał mi pan o nim
wcześniej Nie zdziwiłbym się gdyby sie
okazało ze znów wślizgnął się do sy-pialni
mojej zony On jest jej ogromnie
oddany Lepiej zajrzę tam — on mógłby
ia obudzić Dobranoc dobranoc" po-wtórzył
z roztargnieniem
Lekarz i kupiec wyszli Brisson wstał
w bąkał kilka słów pożegnania i poszedł
za nimi Naczelnik wstał również i
wszedł z werandy do salonu W chwilę
polem był z powrotem Z palcem na
u-ta- ch kiwnął na Kena i Fernanda i po-prowadził
ich ostrożnie na palcach do
pialni swej żony
Mała lampka z różowym abażurem
oca na stoliku przy łóżku rzucała
pi ? ćmione światło na dziwną scenę
Xa szerokim podwójnym łóżku pani
dc Ramaillet leżała nawznak z głowa
odwróconą od obserwatorów z piękny-mi
wijącymi się włosami zakrywający-mi
jej twarz Równy oddech podnosił
jej jędrne piersi
A obok niej leżała wielka małpa
również śpiąca
Patrzcie na to bydlę'" szepnął de
Ramaillet ' Co za bezczelność! Hi hi
hi powinienem chyba być zazdro-snym
"
moiek" był pretekstem De Ra-maillet
chciał pokazać gościom swa zo-nę
lezącą tak w różowym świetle wy-glądającą
jak księżniczka z bajki Jego
własność którą za kuka minut obejmie
w posiadanie Po wygnaniu "Amorka"
dobrym kopniakiem
Szept naczelnika zbudził czujne zwie-rzę
Przestraszone nagłym ukazaniem się
trzech mężczyzn małpa przytuliła się do
śpiącej kobiety otaczając ją włochatym
ramieniem poprzez nisko wyciętą cien-ka
jedwabną koszulę
Ciało pani de Ramaillet wyprężyło
się zmysłowo Potem szepnęła ona
"O Józefie! Trzymaj mnie mocno "
"Co? Co ona powiedziała?" zaskrze-czał
naczelnik nie chcąc wierzyć swym
uszom
Ze stłumionym okrzykiem Ken wy-biegł
z pokoju Fernand podążył po-spiesznie
za nim Byli w połowie drogi
do małego domku gościnnego gdy Ken
stanął i odwracając się do Fernanda
chwycił go za ramię
— "'K-- " n—--s
Maria Rodziewiczówna
Pożary Zgliszcza
A - nr— nr-grr3n=łn=3o=i)=z-l)=
30
— Nareszcie! — zawołał — Jeszcze
chwila a poszedłbym nie czekając na
ciebie
— Gdzie?
— Do Grabów! Oto masz czytaj Ja
tylko broń opatrzę i ruszam Jeżeli nie
wrócę rano to koniec nie wrócę nigdy!
Ale wy traficie i sami do żytniarki trzy
mile Jerzyna zna drogę
Kazimierz nie słuchał zajęty listem
— Co tt znaczy? — szepnął zaczyna-jąc
od początku
— To znaczy że coś złego grozi Wład-ce
to jest pannie Władysławie! A Cza-pli- c
zbyt jest podły by ją tam bronić
a zbyt dba o nią by zaniechać obrony
Mnie wzywa!
— Aleks to może zdrada pułapka
na ciebie! Zastaniesz gromadę zbójów'
— Może być! Ale nie będzie powie-dzianym
ze Aleksander świda wezwany
imieniem tej która kocha nad życie my-ślał
o swym bezpieczeństwie a nie o
męj' O tej co mu przed kilkunastu
dnnmn powiedziała ze go kocha i nie
odstąpi w złej czy w dobrej doli Jestem
jej narzeczonym i choćbym całe wojsko
miał tam spotkać pójdę do Grabów!
List zatrzymaj a jeżeli zginę odeślij jej
'en znak żem w jej imię znalazł śmierć'
Bywaj zdrów!
— Zaczekaj! Weź ludzi! Nie idź sam
szalony!
— Mogę tylko iść sam gdzie o nią
chodzi Nie przyjąłbym twojej pomocy!
Przepadł w gąszczu Tam w Grabach
czeknła nań może śmierć a on pędził
jak na gody drżał na tę myśl ze szczęś-cia
Fięć wiorst dzielące obóz od celu
fJ Prawy zabawka były dla jego niepo-koju
N'ie spostrzegł się jak stanął pod
nurem ogrodu co otaczał wokoło ni-ecki
zgrabny pałacyk zbudowany
ojca Władki Zatrzymał się orient-ując
położeniu Pierwszy raz tu był
'oc księżycowa dozwalała rozróżnić
zdy przedmiot każdą szczelinę muru
"pałacu spali już wszyscy słabe świat-ełko
wyzierało tylko z jednego okna
"3 dOlp Sllliminno rri-nh- o fii-anl- -a ftr"7V
dze
'dy spoczęły na tej delikatnej smu
jasności: przeczuł że to był pokój Ha narzeczonej
Przeskoczył mur poszedł w tym kie-f™- k"
i jak wierny pies położył się pod
"ttną nasłuchując na kaidyvodglos '
36
"Stella!" wykrztusił z wysiłkiem
"Stella!"
W głosie Massona był smutek i poli- towanie gdy powiedział
"Tak Ken Ja tez ją poznałem"
Świtało juz gdy Keji wreszcie zapadł
w niespokojny sen pełen gnębiących
wizji Sadzać ze skrz pienia materaca
w sąsiednim pokoju — Fernand również
miał trudności z zaśnięciem
Po zamienieniu kilku słów w drodze
do swej kwatery — dwaj przyjaciele
nie rozmawiali więcej ubiegłego "wieczo-ru
Nie było o czym mówić Sytuacja by-ła
wyraźna
Ken budzony był głosami — Fer-nanda
i jakimś innym jakiegoś murzy-na
jak mógł wywnioskować z nieudol-nej
urywanej mowy Potem rozległo
sie pukanie do jego drzwi
"Wejdź"' zawołał Williams siadając
na łóżku
Wszedł Fernand odsuwając ręka
zasłaniającą wejście matę Był' jedynie
w spodniach piżamy i nocnych panto-flach
W świetle słonecznym sączącym
się poprzez szpary w seko okiennym
Ken dojrzał ze jego przyjaciel trzymał
w reku kartkę papieru
"Mam nadzieje ze cie nie zbudz-iłem"
powiedział Masson
"Nie gra roli Fernand Juz i tak po-ra
wstawać i jechać "
Masson skinął głowa podszedł do
okna podniósł trzcinowa storę Ken
przymknął oczy oślepione brutalnym
światłem "Jest nawet później niz my-ślałem
Zaspałem widocznie"
Masson skinął głową potakująco
"Obaj zaspaliśmy" Podał przyjacielowi
papier zapisany sztywnym pionowym
pismem "List od naczelnika Miał on
dość sensu by ułatwić nam wyjazd "
Ręka Kena sięgająca po list drżała
zlekka Czoło jego było zmarszczone a
zęby przygiyzały nerwowo dolną wargę
podczas gdy wzrok jego ślizgał się szyb-ko
po liniach listu
Pan de Ramaillet zawiadamiał swych
gości ze niestety był on zmuszony wy-jechać
przed świtem z powodu jakiejś
awantury w jednej z wsi jego okręgu
wiadomość o której przyszła w nocy
Nie było wykluczone że będzie musiał
być nieobecnym przez kilka dni Ponie-waż
jednak obowiązki oficjalne Massona
() () o=o
29
i
:" "' -- '"
w
Po chwili ciemność zapanowała i w
tym oknie
Długi czas nic oprócz błotnego ptac-twa
nie przerywało ciszy nocnej świda
nieco uspokojony chciał właśnie wstać
i isc szukać Makarewicza gdy do uszu
jego doleciał daleki tętent konia Wstrzy-mał
oddech nasłuchując
Tętent zbliżał się widocznie chwila-mi
gdy wiatr poruszał silniej gałęzie
drzew z odgłosem tym łączyło się gwi-zdanie
piosenki coraz wyraźniejsze
Dobiegło ogrodu — i ucichło wszystko
Powstaniec powoli usunął się w cień
węgla spróbował sprężyny w pistole-tach
i czekał nieustraszony nie dbając
czy z jednym czy ze stu będzie miał do
czynienia
i Jak zwykle wobec niebezpieczeństwa
był zimny jak stal skupiony spokojny
'straszny przeciwnik dla napastnika sto-kroć
groźniejszy niz zapaleniec oślepio-ny
szałem
Po chwili brzęknęło coś o mur jak
j uderzenie pochwy od szabli krok ostroż-ny
dał sie słyszeć na ulicy postać ludz- -
Ika wvszła ze szpaleru na placyk przed
i domem światło księżyca oblało od stóp
do głowy olbrzymią postać znanego nam
'assauły Szablę niósł pod ręką rozgląda-jąc
się po froncie pałacyku orientował
i sie widocznie ze jak świda był w naj
zupełniej obcym miejscu
Po krótkim wananiu przysiapii go
okna pod którym tak długo leżał Ale
ksander prawie się otarł o niego Bru-talny
bezczelny uśmiech drgał mu nr
twarzy zaduch wódki rozchodził się w
powietrzu za każdym odetchnieniem
trzymał się jednak mocno na nogach
— Nu i co? Potłuc szybę chyba! —
mruczał pod nosem — Będzie hałas a
tu trzeba' być cicho bo Aprasjew zaka-zał
tknąć dziewczyny Ha ha co koza-kowi
zakaz znaczy gdy chce dziewki!
Zabiorę ją nad Don do futoru będzie
mi służyć i całować! Ha na w wocię
wpadnie niech Czapłic szuka aioo się
sadzi z Aprasjewem' Dziewica moja:
Kmri 7ałożvł nóz za szybę chciał
in wviać bez hałasu Wtem ręka czyjaś
spoczęła mu ciężko na ramieniu
— ZłOdZiejU: — wysepim giuo vm- -
ńv 7P strasznym wyrazem — racnowa--
łeś beze mnie! Chodź!
Ręka jak kleszcze zacisnęła ramię
~„rhTiPł3 on naorzód Kozak oniemiały
zrazu ze wściekłości' i zgrozy ryknął rzu
zapewne nie pozwoliłyby mu na taka
zwłokę — będą musieli odłożyć projek-towaną
dłuższą rozmowę na tematy służ-bowe
do jakiejś przyszłej okazji
Przypuszczając ze jego goście zechcą
wyjechać wcześnie — dał on rozkaz by
samochód był gotowy do drogi od sa-mego
rana Wczesny wyjazd pozwoli im
uniknąć podróży w czasie południowych
upałów
On żałował miał nadzieję ze
wyrażał swoje zwykłe puste frazesy
Rwąc list na niepotrzebnie drobne
kawałki Ken patrzył na Massona "Do-brze
ze stary chciałem powiedzieć
ze naczelnik postąpił właściwie Nie
mógłbym się zdobyć na na "
"Wiem wiem Ken" przerwał mu
Fernand "Ubierajmy się i jazda!"
Jechali wolno łukowatą d roga~ku
bramie wejściowej podwórca przed re-zydencja
kiedy Ken pod wpływem nie-opanowanego
impulsu odwrócił sie by
spoirzeć wstecz Dostrzegł on przez chwi
lę biała rękę znikająca poza trzcinowym
seko klore ona widocznie podnosiła
Z przekleństwem na ustach Ken od-wrócił
sie z powrotem w kierunku jazdy
Samochód zbliżał sie ku bramie gdy
czarny boy który podawał do stołu po-przedniego
wieczora wysunął sie spoza
grubego słupa z banko i wskakując na
chwilę na stopnie połcięzarówki rzucił
małą kopertę na kolana Kena
Młody Amerykanin sięgnął ku listo
wi lecz w ten coś jak gdyby załamało
sie w nim Cofnął rękę i kopeita zsu-nęła
się mu pod nogi
Masson rzucił ku przyjacielowi szyb-kie
spojrzenie "Ken — czy doprawdy
nie masz zamiaru przeczytać ten Iisf
Z pewnością jest od Stelli"
Ken wybuchnął chrapliwym śmie-chem
"Co ty mówisz? A ja byłem pe-wien
ze to rachunek od mojego kraw-ca
Pewnie ze jest on od Stelli Więc co
z tego? Nie interesują mnie bujdy które
będzie próbowała nam wepchnąć do gar-dła
po wczorajszym przedstawieniu"
Masson zmarszczył się z niesmakiem
i pochylił by podnieść list Właśnie w
tym momencie koło samochodu wpadło
do jednej z licznych dziur na drodze i
Fernand uderzył głową o oparcie sie-dzenia
kierownicy
"Sacre " zaczął Masson popularne
francuskie przekleństwo lecz zamilkł i
zacisnął zęby śmiech Kena którym za-reagował
na ten incydent miał w so-bie
nuty histerii "No no — Stella jest
niebezpieczną kobietą Gdy nie rani czy-jegoś
serca — jest przynajmniej powo-dem
że ktoś rozbija sobie głowę"
"Dureń jesteś!" powiedział Masson
gniewnie
Ken potrząsnął głową przecząco "O
nie! Byłem — ale to przeszło'
Masson otworzył usta jak gdyby miał wizyty
cił się na powstańca jak buldog do
piersi!
świda odtrącił go pięścią
— Milcz i chodź bo ci łeb rozwalę
jak piśniesz! — rzekł ze strasznym spo-kojem
— A ty kto taki? Idź sam kiedy ci
życie miłe! Słyszysz idź zbóju!
Za całą odpowiedź Aleksander go po-ciągnął
dalej jak piórko nie zważając
na opór
— Won! — ryczał kozak szamocąc
się daremnie
— Cicho bo zbudzisz dom cały! A
tu świadków nie trzeba
— To i co! Lachy przeklęte! Jak
zechcę to ich podpalę z czterech rogów
i ciebie w ogniu upiekę czarci synu!
świda jakby nie słyszał Wywlókł as-sau- łę
na placyk i stanąj naprzeciw niego
— Czegoś to chciał pod oknem ra-busiu
moskiewski? — spytał ochrypłym
głosem
— Dziewki chcę na kochankę a po-tem
ciebie na stryczek! Słyszysz wisiel-cze
Polaku'!
— Słyszę A za to ześ nędzniku jej
święte imię zmieszał z takim słowem —
oto zaplata'
Szalony raz pięści spadł na twarz
Moskala az się zachwiał Posiniał wy-bełkotał
coś niewyraźnie i oślepiony o-głusz- ony
ale wściekły bólem nucił się
na Swidę Milczeli obydwaj w uścisku z
którego jeden miał wyjść trupem Bro-ni
żaden nie dobył Assauła miał wyż-szość
nad Swidą Był zdrów niczym nie
zmęczony walczył ze świeżymi siłami
podniecony napojem A powstaniec znę-kany
marszem głodem niewywczasem
miał jeszcze setki nie pogojonych blizn
i sincow Dyl osiamony i wyniszczony
kilkutygodniową walką i włóczęgą po la-sach
przybity ciągłymi niepowodze-niami
Ale on bronił Władki swojej Władki!
Assaule pomdlały ramiona drżały
nogi krew zalewała oczy ustawał coraz
bardziej
— Ratunku Iwan Iwan — zachra-pa- ł
waląc się na ziemię
świda ukląkł mu na piersi dobył
pistolet
— Ratunku wołasz! Za późno! — za-czął
dzikim szeptem a głos mu świstał
w gardle jak wycie — Masz ludzi za
murem nim dobiegną ty mi za obelgę
kobiety duszą zapłacisz! Ach złodzieju
nikczemniku sołdacie moskiewski! Chcia
łeś mnie upiec powiesić zadławić! A
wiesz ty czyja to godzina wybiła moja
czy twoja? zebys człowiekiem byt honoru
dałbym ci drugi pistolet w rękę ale tys
podły łotr co nocą z gromadą zbójów
napadasz czystą niewinną dziewczynę!
Ona nie dla ciebie rabusiu bo ona mo
ja świętość i zapłacisz mi życiem za to
ześ jąśmiał myślązniewazyć: Masz! Giń!
Strzał -- patu
_LJ_ JI"K li
ces powiedzieć zdecydował jednak wi-docznie
inaczej Spojrzał na list Na ko-percie
nie było żadnego adresu Rozdarł
ja i począł szybko czytać list W miarę
tego jak jego wzrok prześlizgiwał się po
liniach pisma — znikał stopniowo wyraz
gniewu na jego twarzy zastąpił go smu-tek
Potem podał list Kenowi "Czytaj!
A ja twierdzę nadal ze postąpiłeś jak
osioł "
Wzruszywszy ramionami Ken wziął
list Przeczytawszy — włożył go do kie-szeni
Po chwili milczenia powiedział głu-cho-
"Weil — może jednak miałeś
racje "
Milczeli przez czas jakiś Potem Ken
mruknął: "Tak jestem głupi" Jak gdy-by
starając sie usprawiedliwić we wła-snych
oczajh dodał gniewnie "Musisz
przyznać ze wyglądało to powiedzmy
bardzo nieprzyjemnie A jednak wiesz
równie dobrze jak ja ze Stella nigdy nie
kłamie "
Siedział długi czas w milczeniu prze
biegając w umyśle niektóre epizody ze
swej przyjaźni ze Stella Potem wyjął
list 7 kieszeni rozprostował go na ko
lanie i cztał poraź drugi wolno tym
razem
"Drogi Ken
Moj maz powiedział mi co miało
miejsce ubiegłego wieczoia
Bez względu na to jak to wyglą-dało
moja reakcja na dotknięcie
"Amorka" nie była przejawem
wspomnienia lecz życzenia
Znudzona moim obecnym ży-ciem
niezaspokojona erotycznie
zamierzałam zostać kochanka
pana Antonetti Lecz wstrząs spo-wodowany
twoim niespodzianym
przybyciem uczynił to ze obecnie
będzie to niemożliwym na szczę-ście
lub nie Nie jestem w stanie
obecnie myśleć dość logicznie by
o tym sądzić
Proszę cie wierz mi
Stella
Rozdział XVII
Wdrapawszy się na dziesięcioslopo-w- y
kopiec termitów Ken rozglądał się
po otaczających go polach pokrytych
rzędami szarozielonego sizalu o kolcami
zakończonych długich liściach
Przestrzeń między rzędami była czy-sta
wolna od zielska o luźnej powierz-chni
zruszonej przez Rultywatory dla za-pobieżenia
tworzeniu się skorupy Na
jednym z pól odbywało się ścinanie
trzyslopowych mięsistych liści
Ken się uśmiechnął "Fernand miał
rację" myślał "Stary Kodmo Diara jest
istotnie dozorcą pierwszej klasy Więc
ja ów 'mądry biały' właściciel nie ma-jący
wielkiego pojęcia o uprawie sizalu
włóczę s'Q po kraju poluję składam
o
—
i
—
—
—
"
- - - a o m
Kozak rzucił się jak ryba w sieci ję-knął
ruszył rękami i legł nieruchomy
świda się wyprostował Na odgłos
wystrzału w pałacu ruch się zrobił zapa-lano
światła zaczęto drzwi otwierać z
głębi ogrodu dwóch kozaków zaalarmo-wanych
wołaniem dowódcy pędziło kłu-sem
z szablami w garści
Aleksander widział ich ale nie ucie-kał
stał wpatrzony z natężeniem w drzwi
ganku Otwarto je na progu ukazał się
Makarewicz i służba Jakby na to tylko
czekał powstaniec dał szalony skok w
gęstwinę dopadł muru goniącym koza-kom
posłał drwiąco dobrze znane woła-nie
kukułki i zginął bez śladu
Był uratowany Zatrzymał się wśród
lasu odpoczywając chwilę Od strony
dworu dochodził głuchy gwar i wrzawa
— Makarewicz przy niej' — szepnął
z ulgą — Ha kozak nie pójdzie po mój
skarb a Czaplic raz w życiu mi usłużył
A teraz w drogę do jej orła'
świtało właśnie gdy świda po krót-kim
błądzeniu wynalazł na wpół zaroś-niętą
drożynę i ruszył nią w stronę obo-zu
Wtem ruchem ściganego zwierza na-stawił
uszu zgiął się i wszył w zarośla
Na drodze rozległ się odgłos kopyt
Nie był to jednak wróg tym razem Na
załomie ścieżyny ukazał się jeździec
ubrany po cywilnemu posuwający się
nieufnie naprzód a zatem przyjaciel Po
bliższej uwadze powstaniec poznał w
nim synowca pana Szpanowskiego i wie
dziony przeczuciem ze to goniec od wo-jewody
wystąpił naprzód
Jeździec rzucił się w bok mimowolnie
ale wnet się uspokoił i z widoczną ra-dością
zeskoczył na ziemię
— To pan u nas proch zabierał9 —
zagadnął
— Mozę być'
— Bóg nu pana zsyła bo doprawdy
byłem w okropnym kłopocie Stryj mnie
wysłał z rozkazem dla partii
świda uśmiechnął się pogardliwie
Z oczu mówiącego wyglądał paniczny
strach kompromitacji
— Mogę was wyręczyć bo idę w tam-tą
stronę! — rzekł
— Bardzo panu będę wdzięczny Par-tia
stoi w rogu puszczy pod Krasną
Choina o parę wiorst stąd
— To żadna instrukcja Wiem o tym
— O! przepraszam pan się niecier-pliwi!
Chciałem przez to powiedzieć że
zarząd dokładnie wie o wszystkim
Świda się oburzył
— Tylko niech mi pan o zarządzie
nie mówi! Jeżeli wie o wszystkim to dla
czegóż nie dostawią nam prowiantu i
podwód! Nie mamy co jeść polowa cho
ra z głodu i trudów wleczemy się bez
butów obdarci jak nędzarze! Rząd za
pewne i to wie ze z tysiąca ochotnika
zostało dwieście szkieletów Od trzech
dni nikt nam nie donosi o wrogu nie
wiemy gdzie i po co idziemy co nas
czeka w źytniarcel
OKULIŚCI
OKULISTKI
Br Bukowska-Bejna- r O D
Wiktoria Bukowska O D
prowadza nouoczosn Kabinet
okullstjczny pr%
274 Roncesvalles Aenuo
obok Gcoffrcy St
Tel LE 2-54-
93
Godziny przjjoc: codziennie od 10 rano do 8 wieczór W soboty od
10 rano do 4 po pol 37 S
ADWOKACI i NOTARIUSZE
G HEIFETZ BA
ADWOKAT
S HEIFETZ
NOTARIUSZ
55 Wellington St W Toronto Ont
EM 6 4451 wieczorem WA 3-4- 495
94 S
JAN L Z GÓRA
ADWOKAT — OBROŃCA
NOTARIUSZ
1437 Queen St W — Toronto
Teł Biura: LE 3-12-
11 Mieszk: AT 9-84-
65 56S
GEORGE BEN BA
ADWOKAT I NOTARIUSZ
Mówi po polsku
1147 Dundas St W Toronto
Tel LE 4-84-
31 1 LE 4-84-
32
E H ŁUCK BA LLB
(ŁUKOWSKI)
i R H SMELA BA LLB
POLSCY ADWOKACI
Wspólnicy firmy nchuikncklej
Blaney Pasternak Łuck & Smela
57 BLOOR ST W rńfi Hny WA 4-97- 55 prz)jnuijq wieczorami za lelefonlcz-n- m porozumieniem 55 S
BROŚ i ŚMIECH
ADWOKACI
7 Riverview Gdns RO 6-63-
22
(okolica Janc 1 Hloor)
Pr7JmuJq codziennie od U- -0 wlecz
w soboty od 10- -4 po pol
Wieczorami za telefonlczinm poro-zumieniem
82 W
CM BIELSKI BABCL
ADWOKAT I NOTARIUSZ
Przyjęcie codziennie — Sultc 702
llermant IlldR
21 Dundas Square
(przy Yonge SI )
Toronto — EM 2-12-
51
Wieczorami za uprzednim
telefonicznym porozumieniem
reumatyzmu
dolegliwości
wyposażony
rodzinnych spadkowych
NAPOJE ZBLIŻONE
DO TAK SMA-KOWAŁY
W RODZINNYM
Soda
BEZPŁATNA
na bankiety inne okazje
W TORONTO
TELEFONUJCIE
t "'t -- łJ Aiłłtwfi' t-frrriTTn-jwS
zryw
DLA ZABEZPIECZENIA
WASZYCH OCZU ZEISS
Punkiai
szkła do okularów
już do nabycia w Kanadzie
Pytajcie o nie u
specjalisty od oczu
93 s
Dr S D BRIGEL
LEKARZ DENTYSTA
CHIRURG STOMATOLOG
Speclalitłi chorób amy ustne
Phislclans' & Surgcons'
Kancelaria No 270
86 Bloor St W Toronto
Telefon WA 2-00-
S6
W
Dr E WAGHNA
DENTYSTA
Godziny: 10—12 2—
386 Bathurst St EM 4-65- 15
W
Dr Tadeusz Więckowski
LEKARZ DENTYSTA
Tel WA
310 Bloor St W Toronto
przjmuje pn uprzednim porozumie- niu telefonicznym W
Dr M LUCYK
DENTYSTA
2092 Dundas St W - Toronto
Tel RO 9-46- 82
W
Dr H SCHWABE
DENTYSTA
71 Howard Park Av
Iron nonccsvnlles)
Godz przyjęć za zam telefon
LE 1-2-
005
49-- S
Dr Władysława
SADAUSKAS
LEKARZ DENTYSTA
129 Grenadier Rd
(drugi dom od Roncesvalle)
Przyjmuje za uprzednim
nicznym porozumieniem
Telefon LE 1-42-
50 8
Zbigniew H Boyko DC
DOKTOR CHIROPRAKTYKI
Specjalizacja leczenia arlrctyzmu
lumbago syjutyki muskulów
i stawów
Gabinet w najnowsze urzqdzcnia
X-Ra- y — prześwietlenia
78 LAKESHORE RD MIMICO - CL 5-22-
31
B8-W-- 10
DENTYŚCI
Vv fol
& lik 'kV"4J
Jan Alexandrowicz — Notary Public
POLSKIE BIURO INFORMACYJNE
Pomoc w sprawach majątkowych w
Polsce — Kontrakty i inne dokumenty Imigracja Income Tax
Tłumaczenia
Toronto Onł 799-- A Queon St Weit Tel EM 8-54- 41
NAJBARDZIEJ
TYCH KTÓRE WAM
KRAJU
BuUdlnj
20844
tclefo
Cola - Ginger Me - Orange - Cream
DOSTAWA
i
Waszego
—
—
i
—
—
i
WAInut
S 1-2-
151
w dnie powszednie
do godz 7 wiecz
Nie dostarczamy towaru do prywatnych domów
20--W
Paczki PEKA0 do Polski
DO WYBORU ŻYWNOŚĆ MATERIAŁY PREZENTY
LUB WYMIENIALNE NA PIENIĄDZE
(prawie 100 złotych za dolara)
Janiąue Trading - J Kamieński
TORONTO Ont: 835 Queen St W — Tel EM 4-40- 25'
EDMONTON Alta: 10649 - 97łh Street — Tel 2-38- 3?
RÓWNIEŻ WSZELKIE LEKARSTWA 1TP
Najszybciej i najtaniej! Wolne pjl cła!V
ŚWIEŻE POMARAŃCZE' I CYTRYNY
A ittr ił I 8
I
%
m
tu
i mi
1&& rłaihisiTuTsjsni
AwWVtotó_ Jr ftUHiltf =iWZSVJ-?ig- £ & SirV$iBri l_ł ijiroEs Ą t?a